http://bombaysamachar.com/frmStoryShow.aspx?sNo=119663
મથુર તેની પત્ની સાથે જતો હતો ત્યાં રસ્તામાં ગધેડા સામા મળ્યા. મથુરને મશ્કરીની ફાવટ નહીં છતાં તેણે પ્રયાસ કર્યો. મથુરે પત્નીને કહ્યું, ‘જો સામેથી તારાં સગાં આવે.’ પત્નીએ કહ્યું, ‘સંગા સાચાં પણ આપણાં લગ્ન થયા પછીનાં’ મથુર શું બોલે?
હાસ્યનો દરબાર - શાહબુદ્દીન રાઠોડ
ઈસપની એક બોધકથા છે.
બાપદીકરો ગધેડું લઈ નીકળે છે. લોકો બંનેને જુએ છે. ગધેડાને નીરખે છે પછી વિચારે છે અને કહે છે. છે ને માળા મૂર્ખ બંને ચાલ્યા જાય છે. બેમાંથી એક ગધેડા પર બેસી જાય તો ન ચાલે? એટલી તો સફરમાં સરળતા રહે. પિતાએ પુત્રને કહ્યું, ‘બેટા તું બેસી જા. હું ચાલ્યો આવું છું.’ પુત્ર પિતાની આજ્ઞા અનુસાર ગર્દભારૂઢ થયો. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો. વળી લોકોના સમૂહની નજર ગઈ. કોઈ બોલ્યું જુવાનજોધ દીકરો ગધેડા માથે બેઠો છે અને વૃદ્ધ બાપ બિચારો ચાલ્યો આવે છે, નવી પેઢીમાં લાજશરમ જેવું કાંઈ રહ્યું જ નથી. દીકરાએ આ સાંભળ્યું અને તરત જ નીચે ઊતરી ગયો. તેણે પિતાને કહ્યું, ‘બાપુ તમે બેસી જાવ.’ બાપ ગધેડો ચડ્યો. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો. ત્યાં પાછું લોકોના સમૂહમાંથી કોઈ બોલ્યું, ‘જુવાન દીકરો બિચારો ચાલ્યો આવે છે અને ઘરડો બાપ ગધેડા માથે લહેરથી બેસી પંથ કાપે છે. ડોસાને લાજશરમ કાંઈ? સાંઈઠે નાઠી ઈ આનું નામ.’ વૃદ્ધ બાપ તરત નીચે ઊતરી ગયો. લોકોની ટીકામાંથી બચવા બંને ગધેડા માથે બેઠા. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો, લોકોએ આ દૃશ્ય જોયું અને કહ્યું, ‘છે બેમાંથી એકેમાં દયાનો છાંટો? મૂર્ખા બેય ગધેડા માથે બેઠા છે. એ અબોલ પશુના નિસાસા લેવા સારા નથી, એ જરાક તો પરભુનો ડર રાખો.’
તરત બાપદીકરો સમજીને નીચે ઊતરી ગયા, સરવાળે ગધેડાને નદીમાં નાખી બેય હાલતા થયા. બંનેએ વિચાર્યું આ ગધેડું છે ત્યાં સુધી લોકો આપણને નિરાંતે જીવવા નહીં દે.
ઈસપનો બોધ એટલો જ કે લોકોની ટીકા પ્રમાણે જીવી ન શકાય, ગમે તેટલું સારું કામ કરો ટીકા કરનારા ટીકા કરશે જ. લાખ રૂપિયા ખર્ચીને લાઈબ્રેરી બનાવો. લોકો તરક કહેશે જરૂર પ્રાથમિક શાળાની હતી અને લાઈબ્રેરીમાં પૈસા વેડફી નાખ્યા. પ્રાથમિક શાળા બનાવો તો કહેશે, ગામને જરૂર છે ટાઉનહૉલની અને નિશાળમાં નાણું નાખ્યું. આવી ટીકાઓથી કંટાળી નિપટ નિરંજન નામના મહાત્માએ વીસ જાજરૂ બનાવ્યા ત્યારે થોડાક એવું કહેનારા નીકળ્યા કે પાયાનું કામ કર્યું. માત્ર ટીકા જ કરનારાએ રાજા રામમોહન રાયની, મહાત્મા ટૉલ્સ્ટૉયની, અબ્રાહમ લિંકનની કે ઘોંડો કેશવ કર્વે જેવા મહાનુભાવોની ટીકા ક્યાં નથી કરી?
પણ મારે તો ગધેડાને કેન્દ્રમાં રાખી તેની આજુબાજુ રચાયેલા પ્રસંગો આલેખવાના છે એટલે હું ફરી ગધેડા તરફ પાછો ફર્યો.
મથુર તેની પત્ની સાથે જતો હતો ત્યાં રસ્તામાં ગધેડા સામા મળ્યા. મથુરને મશ્કરીની ફાવટ નહીં છતાં તેણે પ્રયાસ કર્યો. મથુરે પત્નીને કહ્યું, ‘જો સામેથી તારાં સગાં આવે.’ પત્નીએ કહ્યું, ‘સંગા સાચાં પણ આપણા લગ્ન થયા પછીનાં’ મથુર શું બોલે?
અમારા ગામમાં શામજીનો ગધેડો ખોવાઈ ગયો, વસ્તુ ખોવાઈ જાય ત્યારે તેની કિંમત સમજાય છે. યુવાની વીત્યા પછી, પૈસા વપરાઈ ગયા પછી, સમય વેડફી નાખ્યા પછી આ બધાની કિંમત સમજાય છે.
અમે આઝાદ વૈભવમાં જીવનને વેડફી નાખ્યું. મરણ ટાણે મહામૂલા જીવનની યાદ આવી ગઈ.
શામજીને ગધેડાની કિંમત સમજાણી. એેણે વાડીએ, સીમમાં, વગડામાં ઘણી તપાસ કરી, ગધેડો ન મળવાથી નિરાશ થયેલા શામજીએ અદેપાળની પીપળ પર ચડીને જાડી ડાળ માથે આસન જમાવ્યું જેથી દૂર દૃષ્ટિ થઈ શકે. દૂર સુધી જોવું હોય તો ઊંચે ચડવું પડે, તળેટીમાં આથમી ગયેલો સૂર્ય પહાડ પરથી જોઈ શકાય છે. પિતાના ખભા પર બેઠેલ નાનો પુત્ર પિતાથી દૂર જોઈ શકે છે. માત્ર આંખો ખુલ્લી રાખે તો.
શામજી ગધેડાના વિચારોમાં ખોવાયેલો હતો. મધુકર શ્ર્વેતાના વિચારોમાં. મધુકર અને શ્ર્વેતા યુવાન પ્રેમી યુગલ ફરતું ફરતું અદેપાળની પીપળ નીચે આવી પહોંચ્યું.
મધુકરે શ્ર્વેતાની આંખોથી આંખો મિલાવી કહ્યું, ‘શ્ર્વેતા મોતી જેવી તારી દંતપંક્તિઓ, ગુલાબની પાંદડી જેવા હોઠ, દીપશિખા જેવી નાસિકા, નિર્દોષ હરિણીની આંખો જેવી તારી સુંદર આંખો, કામદેવના ધનુષ જેવી તારી ભ્રમરો, મેઘ જેવો કેશકલાપ અને ચંદ્રમા જેવું મુખારવિંદ. પ્રિયે, તારા પ્રેમાળ હૃદયનો પ્રેમ પામ્યા પછી મારે કાંઈ મેળવવાનું રહેતું નથી. પ્રિયે, તારી આંખોમાં મને આખું જગત દેખાય છે. તરત જ ઉપરથી શામજીએ મોટા અવાજે પૂછ્યું, ‘મારો ગધેડો ક્યાંય દેખાય છે.’
‘અત્યારે તો ઉપર દેખાય છે’ એવું ધીમેથી બોલીને બંને ચાલતાં થયાં. પણ બદલુના પ્રસંગમાં તો બદલુનો ગધેડો માંદો પડી ગયો. બે દિવસ કામ ન કરી શક્યો. છેવટે બદલુ તેને છગનલાલ ઘોડા ડૉક્ટર પાસે લઈ ગયો, મણિરામ મા’રાજની રસોળીનું ઑપરેશન કર્યા બદલ કોર્ટે તેમને દંડ કરી સજા કરેલી એટલે છગનલાલને સરકારે નોકરીમાંથી છૂટા કરેલા, છગનલાલ ઘરબેઠા આવે એ દર્દીઓને સાચવી લેતા.
ઘોડા ડૉક્ટરે બદલુ અને ગધેડાને જોઈ પૂછ્યું, ‘કોને તપાસવાના છે?’ બદલુ કહે ‘ગધેડાને’ ડૉક્ટરે ગધેડું તપાસ્યું. આગળ પાછળની હિસ્ટ્રી જાણી, છગનલાલ હિસ્ટ્રી શબ્દ ખાસ વાપરતા. છગનલાલના દવાખાનામાં મોટો સાણસો પણ દીવાલ પર ટાંગેલો જોવા મળતો. ઘરમાં સર્પ નીકળ્યો હોય અને કોઈ જાણ કરે તો ડૉક્ટર પકડીને સીમમાં નાખી આવતા અને માત્ર પાંચ રૂપિયા ફી વસૂલ કરતા.
છગનલાલે ગધેડું તપાસીને કહ્યું, ‘અત્યારે શરદીના વાયરા છે. આ ગધેડાને પણ શરદી થઈ ગઈ છે.’ ડૉક્ટરે બે ગોળીઓ આપી અને એક કાચની નળી આપી બદલુને કહ્યું જુઓ આ નળીમાં બે ગોળી મુકો પછી નળીનો છેડો ગધેડાના મોઢામાં રાખો અને જોરથી ફૂંક મારો. બદલુએ નળીમાં ગોળી મૂકી છેડો ગધેડાના મોઢામાં રાખ્યો ત્યાં અજબ ઘટના બની... બદલુ પહેલાં ગધેડે ફૂંક મારી દીધી.
ગોળી બદલુ ગળી ગયો. એ મંડ્યો ખોખો કરી ઉધરસ ખાવા. બદલુ કહે, ‘સાહેબ ભારે થઈ. ગધેડે પહેલી ફૂંક મારી એટલે ગોળી તો હું ગળી ગયો. હવે શું થશે? ડૉક્ટર કહે ‘કાંઈ નહીં થાય. હું બીજી બે ગોળી આપું છું.’ ડૉક્ટરે ગોળીઓ આપી અને ફૂંક પણ મારી દીધી, ગધેડો સાજો થયો કે ન થયો પણ બદલુને શરીરે ખંજવાળ શરૂ થઈ.
સર પ્રભાશંકર પટ્ટણી ભાવનગરના દીવાનસાહેબ, કોર્ટની મહત્ત્વની કાર્યવાહી કરવામાં રોકાયેલા હતા. આખો દિવસ ખૂબ જ કામ રહ્યું. સાહેબ થાકી ગયા, એમણે પટાવાળાને કહ્યું, ‘હવે બાકીના અરજદારોને કાલે આવવા જણાવી દે.’ પ્યુને આવીને કહ્યું, ‘હજૂર માત્ર બે જ અરજદાર બાકી છે.’ પટ્ટણી સાહેબે ક્લાર્કને પૂછ્યું, ‘કેસની વિગત શું છે?’ ક્લાર્ક કહે, ‘હજૂર બે ધોબીભાઈઓ વચ્ચે ભાગ પાડવાની બાબતે કાંઈક વાંધો પડ્યો છે.’ પટ્ટણીસાહેબ કહે, ‘આવવા દ્યો’, બંને ધોબીભાઈઓ આવ્યા, સલામ ભરી ઊભા રહ્યા. પટ્ટણીસાહેબે એટલું જ કહ્યું કે, ‘મલક આખાનો મેલ ધોયો અને તમારો પોતાનો જ અકબંધ રાખ્યો.’ બંને ભાઈઓએ કહ્યું, ‘હજૂર સમજી ગયા, હવે આ રીતે કોઈ દિવસ નહીં આવીએ,’ બંનેનું એક જ વાક્યમાં સમાધાન થઈ ગયું.
એક વાર કોર્ટમાં વકીલસાહેબે દલીલો શરૂ કરી એ જ વખતે કોર્ટના પાછળના કમ્પાઉન્ડમાં ચરતા ગધેડામાંથી એક ગધેડું ભૂંકવા મંડ્યું. રમૂજી સ્વભાવના મૅજિસ્ટ્રેટસાહેબે કહ્યું, ‘બંને સાથે બોલો મા’ વકીલસાહેબ બેસી ગયા, પણ સાહેબે જ્યારે જજમેન્ટ વાંચવાનું શરૂ કર્યું ત્યારે પાછું ગઘેડું ભૂક્યું એ જ વખતે વકીલે ઊભા થઈ કહ્યું, ‘સાહેબ આપ બોલો છો તેના પડઘા પડે છે.’
બાપદીકરો ગધેડું લઈ નીકળે છે. લોકો બંનેને જુએ છે. ગધેડાને નીરખે છે પછી વિચારે છે અને કહે છે. છે ને માળા મૂર્ખ બંને ચાલ્યા જાય છે. બેમાંથી એક ગધેડા પર બેસી જાય તો ન ચાલે? એટલી તો સફરમાં સરળતા રહે. પિતાએ પુત્રને કહ્યું, ‘બેટા તું બેસી જા. હું ચાલ્યો આવું છું.’ પુત્ર પિતાની આજ્ઞા અનુસાર ગર્દભારૂઢ થયો. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો. વળી લોકોના સમૂહની નજર ગઈ. કોઈ બોલ્યું જુવાનજોધ દીકરો ગધેડા માથે બેઠો છે અને વૃદ્ધ બાપ બિચારો ચાલ્યો આવે છે, નવી પેઢીમાં લાજશરમ જેવું કાંઈ રહ્યું જ નથી. દીકરાએ આ સાંભળ્યું અને તરત જ નીચે ઊતરી ગયો. તેણે પિતાને કહ્યું, ‘બાપુ તમે બેસી જાવ.’ બાપ ગધેડો ચડ્યો. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો. ત્યાં પાછું લોકોના સમૂહમાંથી કોઈ બોલ્યું, ‘જુવાન દીકરો બિચારો ચાલ્યો આવે છે અને ઘરડો બાપ ગધેડા માથે લહેરથી બેસી પંથ કાપે છે. ડોસાને લાજશરમ કાંઈ? સાંઈઠે નાઠી ઈ આનું નામ.’ વૃદ્ધ બાપ તરત નીચે ઊતરી ગયો. લોકોની ટીકામાંથી બચવા બંને ગધેડા માથે બેઠા. પ્રવાસ આગળ ચાલ્યો, લોકોએ આ દૃશ્ય જોયું અને કહ્યું, ‘છે બેમાંથી એકેમાં દયાનો છાંટો? મૂર્ખા બેય ગધેડા માથે બેઠા છે. એ અબોલ પશુના નિસાસા લેવા સારા નથી, એ જરાક તો પરભુનો ડર રાખો.’
તરત બાપદીકરો સમજીને નીચે ઊતરી ગયા, સરવાળે ગધેડાને નદીમાં નાખી બેય હાલતા થયા. બંનેએ વિચાર્યું આ ગધેડું છે ત્યાં સુધી લોકો આપણને નિરાંતે જીવવા નહીં દે.
ઈસપનો બોધ એટલો જ કે લોકોની ટીકા પ્રમાણે જીવી ન શકાય, ગમે તેટલું સારું કામ કરો ટીકા કરનારા ટીકા કરશે જ. લાખ રૂપિયા ખર્ચીને લાઈબ્રેરી બનાવો. લોકો તરક કહેશે જરૂર પ્રાથમિક શાળાની હતી અને લાઈબ્રેરીમાં પૈસા વેડફી નાખ્યા. પ્રાથમિક શાળા બનાવો તો કહેશે, ગામને જરૂર છે ટાઉનહૉલની અને નિશાળમાં નાણું નાખ્યું. આવી ટીકાઓથી કંટાળી નિપટ નિરંજન નામના મહાત્માએ વીસ જાજરૂ બનાવ્યા ત્યારે થોડાક એવું કહેનારા નીકળ્યા કે પાયાનું કામ કર્યું. માત્ર ટીકા જ કરનારાએ રાજા રામમોહન રાયની, મહાત્મા ટૉલ્સ્ટૉયની, અબ્રાહમ લિંકનની કે ઘોંડો કેશવ કર્વે જેવા મહાનુભાવોની ટીકા ક્યાં નથી કરી?
પણ મારે તો ગધેડાને કેન્દ્રમાં રાખી તેની આજુબાજુ રચાયેલા પ્રસંગો આલેખવાના છે એટલે હું ફરી ગધેડા તરફ પાછો ફર્યો.
મથુર તેની પત્ની સાથે જતો હતો ત્યાં રસ્તામાં ગધેડા સામા મળ્યા. મથુરને મશ્કરીની ફાવટ નહીં છતાં તેણે પ્રયાસ કર્યો. મથુરે પત્નીને કહ્યું, ‘જો સામેથી તારાં સગાં આવે.’ પત્નીએ કહ્યું, ‘સંગા સાચાં પણ આપણા લગ્ન થયા પછીનાં’ મથુર શું બોલે?
અમારા ગામમાં શામજીનો ગધેડો ખોવાઈ ગયો, વસ્તુ ખોવાઈ જાય ત્યારે તેની કિંમત સમજાય છે. યુવાની વીત્યા પછી, પૈસા વપરાઈ ગયા પછી, સમય વેડફી નાખ્યા પછી આ બધાની કિંમત સમજાય છે.
અમે આઝાદ વૈભવમાં જીવનને વેડફી નાખ્યું. મરણ ટાણે મહામૂલા જીવનની યાદ આવી ગઈ.
શામજીને ગધેડાની કિંમત સમજાણી. એેણે વાડીએ, સીમમાં, વગડામાં ઘણી તપાસ કરી, ગધેડો ન મળવાથી નિરાશ થયેલા શામજીએ અદેપાળની પીપળ પર ચડીને જાડી ડાળ માથે આસન જમાવ્યું જેથી દૂર દૃષ્ટિ થઈ શકે. દૂર સુધી જોવું હોય તો ઊંચે ચડવું પડે, તળેટીમાં આથમી ગયેલો સૂર્ય પહાડ પરથી જોઈ શકાય છે. પિતાના ખભા પર બેઠેલ નાનો પુત્ર પિતાથી દૂર જોઈ શકે છે. માત્ર આંખો ખુલ્લી રાખે તો.
શામજી ગધેડાના વિચારોમાં ખોવાયેલો હતો. મધુકર શ્ર્વેતાના વિચારોમાં. મધુકર અને શ્ર્વેતા યુવાન પ્રેમી યુગલ ફરતું ફરતું અદેપાળની પીપળ નીચે આવી પહોંચ્યું.
મધુકરે શ્ર્વેતાની આંખોથી આંખો મિલાવી કહ્યું, ‘શ્ર્વેતા મોતી જેવી તારી દંતપંક્તિઓ, ગુલાબની પાંદડી જેવા હોઠ, દીપશિખા જેવી નાસિકા, નિર્દોષ હરિણીની આંખો જેવી તારી સુંદર આંખો, કામદેવના ધનુષ જેવી તારી ભ્રમરો, મેઘ જેવો કેશકલાપ અને ચંદ્રમા જેવું મુખારવિંદ. પ્રિયે, તારા પ્રેમાળ હૃદયનો પ્રેમ પામ્યા પછી મારે કાંઈ મેળવવાનું રહેતું નથી. પ્રિયે, તારી આંખોમાં મને આખું જગત દેખાય છે. તરત જ ઉપરથી શામજીએ મોટા અવાજે પૂછ્યું, ‘મારો ગધેડો ક્યાંય દેખાય છે.’
‘અત્યારે તો ઉપર દેખાય છે’ એવું ધીમેથી બોલીને બંને ચાલતાં થયાં. પણ બદલુના પ્રસંગમાં તો બદલુનો ગધેડો માંદો પડી ગયો. બે દિવસ કામ ન કરી શક્યો. છેવટે બદલુ તેને છગનલાલ ઘોડા ડૉક્ટર પાસે લઈ ગયો, મણિરામ મા’રાજની રસોળીનું ઑપરેશન કર્યા બદલ કોર્ટે તેમને દંડ કરી સજા કરેલી એટલે છગનલાલને સરકારે નોકરીમાંથી છૂટા કરેલા, છગનલાલ ઘરબેઠા આવે એ દર્દીઓને સાચવી લેતા.
ઘોડા ડૉક્ટરે બદલુ અને ગધેડાને જોઈ પૂછ્યું, ‘કોને તપાસવાના છે?’ બદલુ કહે ‘ગધેડાને’ ડૉક્ટરે ગધેડું તપાસ્યું. આગળ પાછળની હિસ્ટ્રી જાણી, છગનલાલ હિસ્ટ્રી શબ્દ ખાસ વાપરતા. છગનલાલના દવાખાનામાં મોટો સાણસો પણ દીવાલ પર ટાંગેલો જોવા મળતો. ઘરમાં સર્પ નીકળ્યો હોય અને કોઈ જાણ કરે તો ડૉક્ટર પકડીને સીમમાં નાખી આવતા અને માત્ર પાંચ રૂપિયા ફી વસૂલ કરતા.
છગનલાલે ગધેડું તપાસીને કહ્યું, ‘અત્યારે શરદીના વાયરા છે. આ ગધેડાને પણ શરદી થઈ ગઈ છે.’ ડૉક્ટરે બે ગોળીઓ આપી અને એક કાચની નળી આપી બદલુને કહ્યું જુઓ આ નળીમાં બે ગોળી મુકો પછી નળીનો છેડો ગધેડાના મોઢામાં રાખો અને જોરથી ફૂંક મારો. બદલુએ નળીમાં ગોળી મૂકી છેડો ગધેડાના મોઢામાં રાખ્યો ત્યાં અજબ ઘટના બની... બદલુ પહેલાં ગધેડે ફૂંક મારી દીધી.
ગોળી બદલુ ગળી ગયો. એ મંડ્યો ખોખો કરી ઉધરસ ખાવા. બદલુ કહે, ‘સાહેબ ભારે થઈ. ગધેડે પહેલી ફૂંક મારી એટલે ગોળી તો હું ગળી ગયો. હવે શું થશે? ડૉક્ટર કહે ‘કાંઈ નહીં થાય. હું બીજી બે ગોળી આપું છું.’ ડૉક્ટરે ગોળીઓ આપી અને ફૂંક પણ મારી દીધી, ગધેડો સાજો થયો કે ન થયો પણ બદલુને શરીરે ખંજવાળ શરૂ થઈ.
સર પ્રભાશંકર પટ્ટણી ભાવનગરના દીવાનસાહેબ, કોર્ટની મહત્ત્વની કાર્યવાહી કરવામાં રોકાયેલા હતા. આખો દિવસ ખૂબ જ કામ રહ્યું. સાહેબ થાકી ગયા, એમણે પટાવાળાને કહ્યું, ‘હવે બાકીના અરજદારોને કાલે આવવા જણાવી દે.’ પ્યુને આવીને કહ્યું, ‘હજૂર માત્ર બે જ અરજદાર બાકી છે.’ પટ્ટણી સાહેબે ક્લાર્કને પૂછ્યું, ‘કેસની વિગત શું છે?’ ક્લાર્ક કહે, ‘હજૂર બે ધોબીભાઈઓ વચ્ચે ભાગ પાડવાની બાબતે કાંઈક વાંધો પડ્યો છે.’ પટ્ટણીસાહેબ કહે, ‘આવવા દ્યો’, બંને ધોબીભાઈઓ આવ્યા, સલામ ભરી ઊભા રહ્યા. પટ્ટણીસાહેબે એટલું જ કહ્યું કે, ‘મલક આખાનો મેલ ધોયો અને તમારો પોતાનો જ અકબંધ રાખ્યો.’ બંને ભાઈઓએ કહ્યું, ‘હજૂર સમજી ગયા, હવે આ રીતે કોઈ દિવસ નહીં આવીએ,’ બંનેનું એક જ વાક્યમાં સમાધાન થઈ ગયું.
એક વાર કોર્ટમાં વકીલસાહેબે દલીલો શરૂ કરી એ જ વખતે કોર્ટના પાછળના કમ્પાઉન્ડમાં ચરતા ગધેડામાંથી એક ગધેડું ભૂંકવા મંડ્યું. રમૂજી સ્વભાવના મૅજિસ્ટ્રેટસાહેબે કહ્યું, ‘બંને સાથે બોલો મા’ વકીલસાહેબ બેસી ગયા, પણ સાહેબે જ્યારે જજમેન્ટ વાંચવાનું શરૂ કર્યું ત્યારે પાછું ગઘેડું ભૂક્યું એ જ વખતે વકીલે ઊભા થઈ કહ્યું, ‘સાહેબ આપ બોલો છો તેના પડઘા પડે છે.’
No comments:
Post a Comment