તનની તંદુરસ્તીનું ઇન્ડિકેટર --- સંજય વોરા

માણસના શરીરના વિવિધ ભાગમાંથી નીકળતી ઊર્જાના અલગ અલગ રંગ તેના પર કઈ બીમારી ત્રાટકશે તેની જાણકારી આપે છે

કોઇ પણ હિન્દુ દેવી-દેવતાની તસવીર જોઇશું તો તેમાં મસ્તકની પાછળના ભાગમાં એક તેજસ્વી વર્તુળ જોવા મળશે, જે ભામંડળ તરીકે ઓળખાય છે. જૂના જમાનામાં રામાયણ અને મહાભારતની ફિલ્મો બનતી તેમાં પણ શ્રીરામ અને શ્રીકૃષ્ણ જેવા મહાપુરુષોનાં મસ્તકની પાછળ આવું તેજસ્વી ચક્ર ફરતું દેખાડવામાં આવતું હતું. જૈન દર્શન પણ કહે છે કે મનુષ્યનું એક સૂક્ષ્મ શરીર હોય છે, જે તેજસ અને કાર્મણ શરીર તરીકે ઓળખાય છે. માણસના મૃત્યુ સમયે તેનું હાડમાંસનું બનેલું શરીર અહીં જ પડી રહે છે, પણ આ તેજસ અને કાર્મણ શરીર બીજા ભવમાં પણ તેની સાથે આવે છે. હવે આધુનિક વિજ્ઞાન પણ આ થિયરી સ્વીકારવા લાગ્યું છે. પુણેના વર્લ્ડ પીસ સેન્ટરમાં મનુષ્યના શરીરની આસપાસ જોવા મળતા ઊર્જા ક્ષેત્રનું પરીક્ષણ કરવા માટે અદ્યતન વૈજ્ઞાનિક પ્રયોગશાળા ઊભી કરવામાં આવી છે. આ પ્રયોગશાળા સેન્ટર ફોર બાયોફિલ્ડ સાયન્સીઝ (સીબીએસ) તરીકે ઓળખાય છે. બાહ્ય રીતે તો આ સેન્ટર કોઇ ફોટો સ્ટુડિયો જેવું જ લાગે છે. અહીં એક સફેદ રંગથી આચ્છાદિત કમરામાં ટ્રિપોડ સ્ટેન્ડ ઉપર વિડિયો કેમેરા ગોઠવવામાં આવ્યા છે. આ કેમેરાના વાયરો એક કોમ્પ્યુટર સાથે જોડવામાં આવ્યા છે. સીબીએસ એક પ્રોફેશનલ કંપની છે અને તેની શાખાઓ બ્રિટન તેમ જ ભારતમાં પણ આવેલી છે. બ્રિટનમાં ૧૫ વર્ષ અગાઉ હેરી ઓલ્ડફિલ્ડ નામના વિજ્ઞાનીએ હ્યુમન બાયોફિલ્ડ તરીકે ઓળખાતા માનવીય ઊર્જાના સ્રોત વિશે સંશોધન કર્યું હતું. પુણેની લોકમાન્ય હોસ્પિટલમાં પણ સીબીએસની એક શાખા છે. હ્યુમન બાયોફિલ્ડના સંશોધક હેરી ઓલ્ડફિલ્ડે આશરે ૩૫૦ વિજ્ઞાનીઓને આ ઊર્જાની પરીક્ષા બાબતમાં તાલીમ આપી છે. ડો. થોર્નટન સ્ટ્રિટર પણ તેમાંના એક છે. તેઓ પુણેમાં આવેલા સેન્ટર ફોર બાયોફિલ્ડ સાયન્સીઝનું સંચાલન કરી રહ્યા છે. હેરી ઓલ્ડફિલ્ડની ટેક્નિકમાં આપણા શરીરમાંથી બહાર આવતાં પ્રકાશનાં અદૃશ્ય મોજાંઓને દૃશ્ય સંકેતોમાં રૂપાંતરિત કરવામાં આવે છે. આ ટેક્નિકને પોલિકોન્ટ્રાસ્ટ ઇન્ટરફિયરન્સ ફોટોગ્રાફી (પીઆઇપી) તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. આ પદ્ધતિમાં શરીરના કયા ભાગમાંથી વધુ ઊર્જા નીકળે છે અને કયો ભાગ ઊર્જાની બાબતમાં અછત અનુભવી રહ્યો છે, તેનો ખ્યાલ આવે છે. અદ્યતન સાધનો વડે માનવીના તેજસ શરીરની તસવીર ઝીલવામાં આવે છે અને તેના આધારે માણસના શરીરમાં કઇ જગ્યાએ કેટલા પ્રમાણમાં ગરબડ છે તેનો ખ્યાલ આવે છે. પોલિકોન્ટ્રાસ્ટ ઇન્ટરફિયરન્સ ફોટોગ્રાફીની કામ કરવાની પદ્ધતિ સમજવા જેવી છે. અહીં એક રૂમમાં મેઘધનુષના સાતેય રંગના સમન્વય જેવી પાવરફુલ ફ્લોરોસન્ટ લાઇટ ઝળહળતી હોય છે. ઉપરથી આ લાઇટ કોઇ સામાન્ય ટ્યુબલાઇટ જેવી જણાય છે પણ હકીકતમાં તેનો ઉજાશ દિવસના પ્રકાશ જેવો હોય છે. આ સફેદ પ્રકાશના સંપર્કમાં માનવીનું ઊર્જા ક્ષેત્ર આવે છે ત્યારે પ્રકાશનાં વિવિધ મિશ્રણો સર્જાય છે. આ ફેરફાર વિડિયો કેમેરામાં ઝિલાય છે. વિડિયો કેમેરા દ્વારા જે વ્યક્તિના ઓરાનું પરીક્ષણ કરવાનું હોય તેની વિવિધ પોઝમાં તસવીરો લઇને કોમ્પ્યુટરમાં ફીડ કરવામાં આવે છે. કોમ્પ્યુટર એક ખાસ સોફ્ટવેર દ્વારા માણસના સમગ્ર તેજસ શરીરની તસવીર તૈયાર કરે છે, જેમાં ૨૫૦ જાતના રંગોની પેટર્ન સ્ક્રીન ઉપર જોઇ શકાય છે. જો માણસનું એનર્જી ફિલ્ડ પોઝિટિવ અને તંદુરસ્ત હોય તો તેમાંથી આછા અને ઝળહળતા રંગો બહાર આવે છે. જો માણસનું એનર્જી ફિલ્ડ નબળું હોય તો તેમાંથી કાળા, ગ્રે અને ભૂરા રંગનાં કિરણો બહાર આવે છે. માણસના શરીરના વિવિધ ભાગોમાંથી બહાર આવતી ઊર્જા પણ અલગ અલગ રંગો દર્શાવે છે. દાખલા તરીકે કોઇ માણસને પેટનો દુખાવો હોય તો તેના પેટના ભાગમાં ઘેરા રંગની અસર જોવા મળે છે. આ પ્રકારની ફોટોગ્રાફી પરથી માણસના શરીરના કયા ભાગ ઉપર બીમારી ત્રાટકવાની છે, તેનો ખ્યાલ આવી શકે છે. આ પદ્ધતિનો ઉપયોગ રોગના સચોટ નિદાન માટે થઇ શકે છે. આ નિદાનને આધારે દર્દીને યોગ્ય સારવાર સૂચવવામાં આવે છે, જેના પ્રતાપે તે ઝડપથી સાજો થઇ શકે છે. માણસના શરીરમાંથી નીકળતી ઊર્જા તેની તંદુરસ્તીના ઇન્ડિકેટર જેવી હોય છે. આપણે કોઇ સાચા સંત કે મહાત્માના સાન્નિધ્યમાં જઇએ ત્યારે આપણને અવર્ણનીય આનંદ અને શાંતિનો અનુભવ થતો હોય છે. તેનું કારણ એ છે કે આવા સંતોના શરીરમાંથી પોઝિટિવ ઊર્જાનો ધોધ વહેતો હોય છે. ધન ઊર્જાની આ પ્રચંડ શક્તિ આપણા શરીરના એનર્જી ફિલ્ડમાં પણ લાભકારક ફેરફારો કરે છે, જેને કારણે આપણે સુખ, શાંતિ અને સમાધિનો અનુભવ કરીએ છીએ. આ કારણે જ ભારતના તમામ ધર્મોમાં સત્સંગનો મહિમા કરવામાં આવ્યો છે. સાધુસંતોના પ્રત્યક્ષ સાન્નિધ્યથી જે લાભ થાય છે તે ટીવી ઉપર કે વિડિયો ઉપર તેમનું પ્રવચન સાંભળવાથી થતો નથી, કારણ કે તેમના શરીરની ઊર્જાને ટીવીના કેમેરા આપણા સુધી પહોંચાડી શકતા નથી. આ ઊર્જાનો લાભ મેળવવા માટે સંતો અને સજ્જનોનો પ્રત્યક્ષ સંગ જ કરવો જોઇએ. પુણેના સેન્ટર ફોર બાયોફિલ્ડ સાયન્સીઝના સ્ટુડિયોમાં માણસના શરીરના જે સાત ભાગોનું સ્કેનિંગ કરવામાં આવે છે તેનો સંબંધ યોગશાસ્ત્રમાં વર્ણવવામાં આવેલાં શરીરનાં સાત ચક્રો સાથે છે. આ બધાં જ આપણા શરીરનાં ઊર્જા કેન્દ્રો છે, જેમાંથી પ્રાણની શક્તિ આપણી નાડીઓમાં વહેતી હોય છે. આધુનિક તબીબી વિજ્ઞાને પણ શોધી કાઢ્યું છે કે આપણા શરીરમાં હોર્મોન્સ પેદા કરતી જે અંત:સ્રાવી ગ્રંથિઓ આવેલી છે તે આ સાત ચક્રોની જ આજુબાજુ આવેલી છે. ચીનની પ્રાચીન તબીબી વિદ્યામાં પણ આ સાત ચક્રોની ચિકિત્સાને જ વધુ મહત્ત્વ આપવામાં આવ્યું છે. આયુર્વેદના પ્રાચીન ગ્રંથોમાં પણ આ સાત ચક્રોનો ઉલ્લેખ કરવામાં આવ્યો છે અને તેના આધારે જ રોગોની ચિકિત્સા કરવાનું જણાવવામાં આવ્યું છે. હવે આ થિયરીને નક્કર વૈજ્ઞાનિક આધાર પ્રાપ્ત થયો છે. બ્રિટનમાં હેરી ઓલ્ડફિલ્ડે જે રીતે બાયોફિલ્ડની ફોટોગ્રાફી શોધી કાઢી તેવી જ રીતે છેક ઇ. સ. ૧૯૩૯માં સેમ્યોન કિર્લિયન નામના એક ઇલેક્ટ્રિકલ એન્જિનિયરે અકસ્માત જ શરીરના એનર્જી ફિલ્ડની ફોટોગ્રાફી કરી હતી. એક વખત તેને હોસ્પિટલમાં ઇલેક્ટ્રિકથી ચાલતા એક મશીનનું સમારકામ કરવા માટે બોલાવવામાં આવ્યો હતો. તેણે જોયું કે આ યંત્રને દર્દીના શરીરની નજીક લઇ જવામાં આવે ત્યારે ઇલેક્ટ્રોડ્સની વચ્ચે નાના તણખા પેદા થતા અને તડતડ અવાજ આવતો હતો. કિર્લિયનના મગજમાં વિચાર આવ્યો કે આ તણખા માણસના શરીરમાંથી બહાર આવતા વિદ્યુત તરંગોને કારણે જ થતા હોવા જોઇએ. આ વિચાર ઉપરથી તેણે નાનકડો પ્રયોગ કર્યો. તેણે પોતાના હાથ અને ઇલેક્ટ્રોડ વચ્ચે એક ફોટોગ્રાફિક પ્લેટ મૂકી અને કરન્ટ ચાલુ કર્યો. હાથને ઝટકો લાગ્યો પણ તેમાંથી જે વિદ્યુત તરંગો પેદા થયા તેનો ફોટો પડી ગયો. આ પ્રયોગથી પ્રોત્સાહિત થઇ કિર્લિયને પોતાની પત્ની વેલેન્ટીનાની સહાયથી શરીરના એનર્જી ફિલ્ડની તસવીર ઝડપી શકાય એવો કેમેરા બનાવ્યો. ફોટોગ્રાફીની આ ટેક્નિક કિર્લિયન ફોટોગ્રાફી તરીકે ઓળખાય છે અને આજે પણ દુનિયાની અનેક હોસ્પિટલોમાં તેનો ઉપયોગ રોગોના નિદાન માટે થાય છે. ન્યુ યોર્કની રોચેસ્ટર યુનિવર્સિટીનાં પ્રોફેસર ડો. થેલ્મા મોશે કિર્લિયન કંપનીની મુલાકાત લીધી અને તેમના સહકારથી ન્યુ યોર્કમાં કિર્લિયન ફોટોગ્રાફી ઉપર સંશોધન શરૂ કર્યું. આ પ્રયોગશાળામાં તેમને જાણવા મળ્યું કે બે માણસો જ્યારે પ્રેમ અને સદ્ભાવપૂર્વક એકબીજાને મળતા હોય છે ત્યારે તેમનાં ઊર્જા ક્ષેત્રો વિસ્તરણ પામે છે, જ્યારે માણસના હૃદયમાં ધિક્કાર હોય ત્યારે ઊર્જા ક્ષેત્ર સંકોચાઇ જાય છે. કેટલાક લોકો પ્રથમ નજરે જ એકબીજાને ગમવા લાગે છે તેનું કારણ પણ ઊર્જા ક્ષેત્રોનું ટ્યુનિંગ હોય છે. આપણે કોઇ પણ વ્યક્તિને મળતા હોઇએ ત્યારે આપણું ભૌતિક શરીર ભલે દૂર હોય પણ આપણું તેજસ શરીર તે વ્યક્તિના તેજસ શરીરના સંપર્કમાં આવતું જ હોય છે. આપણા મન ઉપર પણ આ તેજસ શરીરની ઊર્જાનો પ્રભાવ પડતો હોય છે. આ કારણે જ કોઇ દુર્જન માણસ આપણી નજીક આવે ત્યારે આપણને તેના પ્રત્યે નફરતની લાગણી થવા લાગે છે. તેથી વિરુદ્ધ કોઇ સંત કે સજ્જન પુરુષ આપણી નજીક આવે ત્યારે મનોમન જ આપણા હૃદયમાં તેના પ્રત્યે આદરભાવ પેદા થાય છે. આ બધી જ સૂક્ષ્મ શરીરની અસરો છે. મોટા યોગીઓ અને સાધુસંતો સૂક્ષ્મ શરીરની પ્રક્રિયાઓના અભ્યાસી હોય છે. આ કારણે જ તેમના સંપર્કમાં આવતાં આપણું તેજસ શરીર પણ ચાર્જ્ડ થઇ જાય છે અને તેમની ધન ઊર્જા આપણા શરીરમાં પણ વહેતી થઇ જાય છે. કોઇ પણ માણસ જ્યારે મૃત્યુ પામે ત્યારે તેના શરીરમાંથી બહાર આવતી ઊર્જાનો પ્રવાહ થંભી જાય છે. મૃતદેહની જો કિર્લિયન ફોટોગ્રાફી કરવામાં આવે તો તેના શરીરમાંથી કોઇ વિદ્યુત તરંગો બહાર આવતાં દેખાતા નથી. અહીં સવાલ એ થાય છે કે શરીરના જે હિસ્સામાંથી ઊર્જાનો પ્રવાહ બહાર આવતો હતો તેનું શું થયું? આ વખતે માનવું જ પડશે કે માણસના શરીરની ઊર્જાનો જન્મ આપનાર તેનું તેજસ શરીર તેના આત્મા સાથે જ અન્ય ભવમાં પહોંચી ગયું છે. આ તેજસ શરીરમાં જ તેની આગલા ભવની સાધના સંઘરાયેલી પડી હોય છે. આ રીતે એનર્જી ફિલ્ડ એક ભવમાં નહીં પણ ભવેભવમાં માણસની સાથે આવે છે. પ્રાચીન ભારતના આવા અનેક વૈજ્ઞાનિક સિદ્ધાંતો સ્વીકારવાની આધુનિક વિજ્ઞાનને પણ ફરજ પડી છે.